پودر آویشن
آویشن چیست؟
آویشن گیاهی است متعلق به خانواده‌ی نعناع (Lamiaceae). این گیاه از تیره‌ی نعناعیان و سرده‌ی اوریگانوم است. این گیاه در حال حاضر در سراسر جهان کشت میشود و برگهای آن معمولا خشکانده شده و بعنوان چاشنی در آشپزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
زنبورها نیز جذب گل‌های آویشن میشوند؛ عسل آویشن سیسیل (در ایتالیا) از صدها سال پیش مشهور است. این گیاه انواع مختلفی دارد؛ اما آویشن فرانسوی رایج‌ترین آنهاست. ترکیب اصلی روغن عصاره‌ای آویشن، تیمول است که به آن خاصیت ضدعفونی‌کننده بخشیده است.
به همین دلیل روغن آویشن معمولا در دهان‌شویه‌ها و خمیردندان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روغن میکروب‌ها و عفونت دهان را از بین برده و از دندان در مقابل پلاک و پوسیدگی محافظت می‌کند. تیمول همچنین قارچ‌ها را نیز از بین می‌برد و به صورت تجاری در تهیه‌ی ضدعفونی‌کننده‌های دست و کرم‌های ضدقارچ استفاده میشود.
آویشن علاوه بر کاروکرول، حاوی انواع فلاونوئیدها از جمله آپيژنین (apigenin)، نارينژين (naringenin)، لوتئولین (luteolin) و تیمونین (thymonin) است. این فلاونوئیدها قدرت آنتی‌اکسیدانی این گیاه را افزایش می‌دهند.
آویشن به‌صورت خوراکی برای برونشیت، سرفه سیاه، گلودرد، قولنج، آرتروز، ناراحتی معده، درد معده (ورم معده)، اسهال، خواب راحت، درمان اختلال حرکتی در کودکان (دیس پراکسی)، گاز روده (نفخ شکم)، عفونت کرم انگلی و درمان اختلالات پوستی، مصرف میشود.
همچنین برای افزایش جریان ادرار بعنوان ادرارآور برای رفع عفونت و بعنوان یک محرک اشتها مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی از افراد به دلیل گرفتگی صدا (لارنژیت)، لوزه‌های متورم (التهاب لوزه)، گلودرد و بوی بد دهان از خواص دم‌نوش آویشن نیز استفاده می‌کنند.
از روغن آویشن هم بعنوان یک ماده ضد میکروب در دهان‌شویه‌ها و مواد مرطوب استفاده میشود. همچنین برای درمان طاسی و برای مقابله با عفونت‌های باکتریایی و قارچی روی گوش بصورت موضعی استفاده میشود.
درواقع تیمول، یکی از مواد شیمیایی موجود در آویشن است که با یک ماده شیمیایی دیگر به نام کلرهگزیدین، به‌عنوان لاک دندان عمل می‌کند و به همین دلیل از آویشن برای عفونت دندان و جلوگیری از پوسیدگی دندان استفاده میشود. از روغن آویشن قرمز نیز در برخی عطرها استفاده می‌کنند. این ماده همچنین در صابون‌ها، مواد آرایشی و خمیردندان استفاده میشود.
پودر آویشن
فواید آویشن:
آویشن از گیاهان بومی کرانه‌های اروپای مدیترانه است و استفاده دارویی و آشپزی از گیاه آویشن به هزاران سال پیش برمی‌گردد. جالب است بدانید کیفیت دارویی آن قبل از اینکه به‌عنوان یک گیاه خوش‌طعم در پخت‌وپز مورد استفاده قرار بگیرد، شناخته شد.
گیاه آویشن که یکی از گیاهان مورد علاقه امپراتورها در روم باستان است، یک گیاه دارویی شفابخش و محافظت‌کننده محسوب میشود که در صورت مصرف بعنوان بخشی از وعده غذایی می‌تواند از مسمومیت محافظت کند.
رومیان همچنین دسته‌های آویشن را برای تصفیه معابد و خانه‌ها می‌سوزاندند و این رومی‌ها بودند که این گیاه را به انگلستان معرفی کردند، جایی که به همان اندازه محبوبیت آن در سواحل مدیترانه محبوب شد. رایج‌ترین کاربردهای سنتی آویشن بعنوان دارویی برای سرفه‌های خشک، به‌عنوان داروی هضم‌کننده و برای ساخت دهان‌شویه برای زخم‌ها و عفونت‌های دهان و گلو بود.
در حال حاضر بسیاری از انواع خاصیت آویشن نه‌تنها به‌صورت تجربی بلکه به‌صورت علمی نیز ثابت شده است. آویشن سرشار از فنل های گیاهی مانند تیمول و کارواکرول است که بشدت ضد اسپاسم هستند و آنها را سرکوب‌کننده های سرفه قوی می‌دانند. ویژگی‌های ضد باکتری و خلط آور این گیاه، مخاط ایجاد شده در سرماخوردگی را نازک می‌کند تا راحت‌تر خارج شوند.
مهم‌ترین خواص آویشن عبارت‌اند از:
1.خواص آویشن برای سرماخوردگی:
یکی از کاربردهای سنتی این گیاه که در دنیای علمی مورد توجه قرار گرفته است، استفاده از آن بعنوان داروی مؤثر برای درمان گلودرد است. اسانس آویشن یکی از قدرتمندترین ضد میکروب های طبیعی است که محتوای کالواکرول آن سلاح اصلی در برابر بسیاری از باکتری‌های مختلف است که می‌تواند باعث این شرایط ناخوشایند شود.
نتایج یک مطالعه اخیر در لهستان پاسخ روغن ضروری آویشن به 120 سویه مختلف باکتری را که از بیماران مبتلا به عفونت حفره دهان، دستگاه تنفسی و دستگاه ادراری تناسلی جدا شده بودند، آزمایش کرد.
آنها دریافتند که این روغن فعالیت بسیار شدیدی در برابر تمام سویه‌های باکتریایی از خود نشان میدهد. حتی می‌تواند خواصی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها داشته باشد. بنابراین یکی از راه‌حل‌های عالی برای درمان سرماخوردگی استفاده از بخور آویشن یا مخلوط عسل و آویشن است.
2.التیام دهنده زخم:
طبق تحقیقات انجام شده، ترکیبات ضدعفونی‌کننده – کاریوفیلن، کامفن و تیمول – موجود در آویشن از زخم‌ها در برابر عفونت‌ها محافظت کرده و روند بهبودی را تسریع می‌کند.
3.سلامت قلب:
ویژگی‌های ضد اسپاسم آویشن (به‌ویژه در روغن اساسی آن) به شل شدن رگ‌ها و باز شدن رگ‌ها کمک می‌کند که به نوبه خود فشار خون را کاهش میدهد و استرس قلب را کمتر خواهد کرد. در صورت استفاده منظم از پودر آویشن یا دم‌نوش آویشن، عضلات قلب تقویت‌شده و جریان خون بهتر انجام میشود. فشار واردشده بر قلب نیز تنظیم میشود.
4.سلامت دستگاه گوارش:
آویشن با ارتقاء سلامت کلی دستگاه گوارش به سیستم هضم بدن کمک می‌کند. تیمول، یکی از ترکیبات فعال در این گیاه، حرکات عضلات پریستالتیک را تحریک می‌کند تا غذا برای مدت‌زمان طولانی در معده نگهداری نشود. عملکرد ضد اسپاسم این گیاه می‌تواند گرفتگی روده را برطرف کرده و نفخ ناشی از سوء جذب را کاهش دهد.
آویشن که بعنوان داروی تسکین‌دهنده نیز شناخته میشود، به جلوگیری از تشکیل گاز در دستگاه گوارش کمک می‌کند و باعث حذف گازهای اضافی که به مبارزه با نفخ شکم کمک می‌کند، میشود. به همین دلیل از خواص آویشن برای قاعدگی و کاهش اسپاسمها و نفخ نیز استفاده میشود.
5.خاصیت آویشن برای کلیه‌ها:
تقویت ادرار منظم برای حفظ عملکرد طبیعی کلیه ضروری است. آویشن بدون اینکه تعادل ظریف الکترولیت‌ها را بر هم بزند، مانند یک ادرارآور طبیعی عمل می‌کند و باعث میشود مایعات در بدن زیاد نگهداری نشوند.
6.تقویت روحیه و خلق وخو:
در میان ترکیبات قدرتمند موجود در آویشن، مشخص شده است که کارواکرول تأثیر مثبتی بر خلق و خو دارد. این ماده باعث افزایش سطح دوپامین و سروتونین میشود که انتقال دهنده‌های عصبی برای افزایش انگیزه، تمرکز در رانندگی و بهبود کلی روحیه را فراهم می‌کنند. مصرف منظم این گیاه یا پخش روغن اساسی در مشعل رایحه‌درمانی می‌تواند احساس آرامش و رفاه را تقویت
پودرآویشن
مضرات آویشن:
آویشن یک گیاه طبیعی است که اگر به اندازه مصرف شود می‌توانید از همه فواید آویشن بهره‌مند شوید و درصورتی‌که با تجویز پزشک طب سنتی نیز به‌صورت دارو مصرف شود مشکلی ایجاد نمی‌کند. اما درصورتی‌که بیش‌ازاندازه مصرف شود می‌تواند باعث ایجاد مشکلات گوارشی شود. استفاده از روغن آویشن به‌صورت موضعی نیز مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند.
با این حال بدلیل متفاوت بودن پوست افراد ممکن است در برخی از مصرف‌کنندگان باعث تحریکات پوستی شود. بهمین دلیل اگر برای اولین بار است که می‌خواهید از روغن آویشن استفاده کنید؛ باید ابتدا مقدار کمی از آن را روی قسمت کوچکی از پوستتان امتحان کنید و درصورتی‌که بعد از 24 ساعت علائمی مانند خارش، قرمزی و تورم ایجاد نشد می‌توانید برای بقیه پوست نیز استفاده نمایید.
هشدارها و احتیاط‌های ویژه در مورد آویشن:
1.مصرف آویشن در مورد کودکان:
آویشن وقتی توسط کودکان در مقادیر طبیعی غذا مصرف شود، به‌احتمال‌زیاد ایمن است. آویشن وقتی برای مدت کوتاهی به‌عنوان دارو مصرف شود نیز برای کودکان احتمالاً ایمن است. هنوز اطلاعات کافی برای دانستن اینکه آیا روغن آویشن هنگام استفاده بر روی پوست یا استفاده از طریق دهان برای کودکان بی‌خطر است، وجود ندارد.
2.در مورد حاملگی و شیردهی:
آویشن برای زنان باردار و شیرده وقتی‌که در مقادیر طبیعی غذا مصرف میشود، به‌احتمال‌زیاد ایمن است. اما مشخص نیست که آیا استفاده از آویشن به مقدار زیاد یعنی به صورت دارویی نیز بی‌خطر است یا خیر؟ بنابراین اگر باردار یا شیرده هستید، به مقادیر غذایی پایبند باشید.
3.مصرف آویشن برای کسانی که آلرژی به پونه کوهی و گیاهان مشابه دارند:
افرادی که به پونه کوهی یا سایر گونه‌های آن حساسیت دارند ممکن است به آویشن نیز حساسیت داشته باشند.
4.تاثیر آویشن دراختلالات خونریزی:
آویشن ممکن است لخته شدن خون را کند نماید. به همین دلیل مصرف آویشن ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد، بخصوص اگر بمقدار زیاد استفاده شود. شرایط حساس به هورمون مانند: سرطان پستان، سرطان رحم، سرطان تخمدان، آندومتریوز یا فیبروم رحم؛ آویشن ممکن است مانند استروژن در بدن عمل کند. بنابر این اگر شرایطی دارید که ممکن است در اثر قرار گرفتن در معرض استروژن بدتر شود، از آویشن استفاده نکنید.
5.تاثیر آویشن در جراحی:
همان‌طور که گفتیم آویشن می‌تواند لخته شدن خون را کند نماید، بنابراین در صورت نگرانی در مورد خطر خونریزی اضافی در حین و بعد از جراحی نباید از آویشن استفاده کنید. درواقع بهتر است استفاده از آویشن را حداقل 2 هفته قبل از جراحی برنامه‌ریزی‌شده متوقف کنید.
6.آویشن با داروهای دیگر تداخل ایجاد می‌کند:
برخی از مواد شیمیایی موجود در آویشن ممکن است باعث افزایش برخی از مواد شیمیایی خاص در بدن شود که در مغز، قلب و سایر مناطق کار می‌کنند. برخی از داروهای خشک کننده بنام «داروهای آنتی کولینرژیک» نیز می‌توانند به روشی دیگر این مواد شیمیایی را افزایش دهند. این داروهای خشک‌کننده ممکن است اثرات آویشن را کاهش دهد.
بنابر این عکس آن یعنی افزایش تأثیر داروهای خشک‌کننده با مصرف آویشن نیز وجود دارد که در این صورت برای جلوگیری از خطرات احتمالی باید با متخصص خود صحبت کنید تا در صورت نیاز دوز مصرفی دارو را کاهش دهد. برخی از این داروهای خشک‌کننده شامل آتروپین، اسکوپولامین، برخی از داروها برای آلرژی (آنتی‌هیستامین) و برخی از داروها برای افسردگی (ضدافسردگی) استفاده میشود.
برای اینکه بهتر درک کنید که آویشن چیست؟ باید بدانید در مورد داروهای هورمونی استروژن دار نیز باید مراقب باشید، زیرا آویشن خواصی شبیه به استروژن ایجاد می‌کند. در واقع مصرف آویشن بهمراه قرص‌های استروژن ممکن است اثرات قرص‌های استروژن را کاهش دهد. برخی از قرص های استروژن شامل: اسب استروژن (استروژن کونژوگه)، اتینیل استرادیول، استرادیول و غیره می‌باشد.
در مورد استفاده از آویشن به همراه داروهای آلزایمر نیز باید احتیاط کنید. برخی از مواد شیمیایی موجود در آویشن ممکن است برخی مواد شیمیایی را در مغز، قلب و سایر نقاط بدن افزایش دهد. برخی از داروها برای بیماری آلزایمر نیز بر این مواد شیمیایی تأثیر می‌گذارند. درنتیجه مصرف آویشن همراه با داروهای آلزایمر ممکن است اثرات و عوارض جانبی این نوع داروها را افزایش دهد.
بطور کلی اگر بیماری خاصی دارید و در حال مصرف برخی داروها بصورت منظم هستید. قبل از استفاده از آویشن و یا هر نوع گیاه دارویی دیگر به مقدار زیاد حتماً با پزشک خودتان در مورد آن صحبت کنید تا خطری برایتان ایجاد نشود.
پودرآویشن
نحوه‌ی استفاده از پودر آویشن:
این گیاه در تمامی طول سال، هم به‌صورت تازه و هم خشک‌شده به‌آسانی در دسترس است. آویشن تازه عطر دلپذیرتری دارد اما دسترسی به آن نسبت به آویشن خشک‌شده کمی دشوارتر است. اگر آویشن تازه تهیه کردید، می‌توانید آن را یک تا دو هفته در یخچال نگهدارید. آویشن خشک باید در جای خنک و تاریک نگهداری شود و در حالت مطلوب، تا 6 ماه ماندگاری دارد. در بسیاری از دستور غذاها، نوع خشک‌شده‌ی این گیاه را می‌توان جایگزین نوع تازه‌ی آن کرد.
یک قاشق چایخوری از برگ خشک شده‌ی آویشن معادل یک قاشق غذاخوری آویشن تازه‌ی خردشده است. این گیاه را می‌توان به روش‌های مختلف مصرف کرد. رایج ترین آن، استفاده از آن به عنوان سبزی تازه یا خشک‌شده در غذاهای مختلف است. برای مقاصد دارویی، می‌توانید آویشن را به شکل چای، شربت، مکمل یا عصاره‌ی روغنی استفاده کنید.
زمانی که آویشن را به آشپزخانه‌ی خود بیاورید و در زندگی روزانه از آن استفاده کنید، چه به صورت تازه و چه به شکل خشک‌شده، این گیاه سالم و خوشمزه را می‌توانید به خوراکی‌هایی مثل: مرغ، ماهی، گوشت قرمز، سبزیجات (به خصوص لوبیا، بادمجان، هویج و کدو سبز)، پنیر (به خصوص پنیر بز)، پاستا، انواع سوپ‌ها، سس‌ها، دسرها و ترشیجات اضافه کنید. گزینه‌های پیش روی شما واقعا بی‌پایان است. اگر طعم آویشن را دوست داشته باشید، می‌توانید آن را به هر غذایی که دوست دارید اضافه کنید.
پودر آویشن
در چه غذاهایی می‌توان پودر آویشن استفاده کرد:
اگر می‌خواهید آویشن را در غذاهای خانگی خود استفاده کنید، ما به شما دستور‌العمل‌هایی پیشنهاد می‌کنیم تا بتوانید با استفاده از آنها، غذاهایی با بو و طعم خوش آویشن را برای اولین بار تجربه کنید. برای ماهی از آویشن تازه ولی برای مرغ از آویشن خشک‌شده استفاده کنید. یا می‌توانید در انواع سوپ‌ها (هر کدام که باب میل‌تان بود) از مقدار کمی آویشن استفاده کنید.
مهم‌ترین کاربردهای آویشن در آشپزی به ترتیب زیر است:
1.طعم دادن به گوشت‌ها:
در بسیاری از دستورهای آشپزی فرانسوی و ایتالیایی از آویشن برای طعم‌دار کردن گوشت قرمز و گوشت مرغ استفاده میشود. بسیاری از سوپ‌ها و خوراک‌های فرانسوی هم حاوی آویشن تازه یا پودر آویشن هستند.در آشپزی ایتالیایی برای ارتقای طعم انواع پیتزای حاوی گوشت و مرغ از پودر یا برگ آویشن استفاده می‌کنند.
به این منظور شما باید بعد از چیدن تمامی لایه‌های پیتزا، کمی برگ آویشن یا پودر آویشن را در بالایی‌ترین لایه پیتزا بریزید. برای استفاده از آویشن در خوراک‌ها یا سوپ‌های گوشتی هم می‌توانید آویشن تازه همراه با شاخه آن را داخل سوپ یا خوراک بریزید و در انتهای پخت هم شاخه آویشن را از غذا خارج کنید.
2.طعم دادن به خورش‌ها:
آویشن در گروه سبزی‌های دیرپز قرار می‌گیرد. اگر می‌خواهید در خوراک‌های برپایه گوشت یا مرغ از برگ تازه آویشن استفاده کنید، به شما توصیه می‌کنیم که برگهای آویشن را از همان ابتدای پخت داخل قابلمه بریزید تا هم عطرشان به‌خوبی آزاد شود و هم بخوبی بپزند. اگر از پودر آویشن در تهیه غذا استفاده می‌کنید، بهتر است که این پودر معطر را در 20 دقیقه پایانی پخت به غذا اضافه کنید.
3.طعم دادن به مایه‌گوشتی‌های متنوع:
شما می‌توانید از آویشن در مایه گوشتی‌های مختلفی مانند: مایه ماکارونی، مایه لوبیاپلو، مایه پیتزای مخلوط، مایه لازانیا و هر مایه‌گوشتی دیگری که حاوی گوشت چرخ‌کرده یا حتی سویا باشد، استفاده کنید. به این منظور می‌توانید پودر آویشن را بعد از خاموش کردن حرارت به مایه‌گوشتی اضافه کنید تا عطر و طعمش به‌خوبی حفظ شود.
پودر آویشن
نگهداری صحیح از آویشن:
شما می‌توانید آویشن را بصورت تازه یا پودرشده در غذاهای مختلف استفاده کنید. آویشن تازه 2 تا 3 روز داخل یخچال ماندگاری دارد و بعد از آن حالت لزج پیدا می‌کند. بنابر این، بهتر است که آویشن تازه را به اندازه نیازتان خریداری کنید و اگر آویشن زیادی در اختیار داشتید، حتما آنرا خشک کنید. آویشن خشک‌شده می‌تواند تا حدود 2 سال درون ظرف در بسته نگهداری شود و عطر و طعمش را حفظ کند.
هنوز بررسیای ثبت نشده است.